Londër, 21 mars - Një ilaç i ri sjellë shpresë për njerëzit me melanoma, formë vdekjeprurëse e kancerit të lëkurës. Ilaçi "vemurafenib", i miratuar për përdorim në Britaninë e Madhe, synon të godasë drejtpërdrejt një gjen të ndryshuar që është përgjegjës për 50 përqind të rasteve të melanomas.

Rezultatet tregojnë se brenda disa muajsh ky ilaç i ri sjell përfitime të dukëshme për pacientët me melanoma.

Charlie Jones është i bindur se i është dhënë një shans të dytë në jetë me ilaçin e ri. Melanoma tek ky pacient ka qenë jashtëzakonisht agresive dhe tumoret ishin përhapur deri në veshka.

Pas një operacioni urgjent, atij dhe të dashurës së tij, Louise Howard, iu tha se ai do të mbijetojë vetëm disa orë më shumë.

Mjekët në një spital në Manchester pastaj vendosën për një trajtim me ilaçin e ri "vemurafenib", dhe u mahnitën nga rezultatet dramatike.

"Që kur fillova të  marrë këtë ilaç, ndjehem më i fortë, ngjyra e fytyrës duket më e shëndetëshme, trupin e ndjej më mirë",  thotë pacienti Jones.

"Vemurafenib", në formë pilule, godet një mutacion të veçantë gjenetik.Mjekët thonë se provat kanë treguar se  koha mesatare e mbijetesës së pacientëve të trajtuar me "vemurafenib" është mbi 5 muaj më e gjatë.

Provat u kryen në Institutin për kërkime në fushën e kancerit dhe spitalin  mbretëror Mardsen në Londër.

Dr James Larkin udhëhoqi ekipin  e provave klinike në spitalin mbretëror Marsden  Ai është i sigurt ky lloj trajtimi do të ketë ndikim të rëndësishëm tek pacientët me kancer të lëkurës. Ilaçi gjithashtu hedh poshtë perceptimin e gabuar edhe mes mjekëve, se melanoma është e pamundur për t'u trajtuar.

Rastet e melanomës malinje janë në rritje. Djegiet e përsëritura nga dielli lidhen me këtë sëmundje, sidomos tek fëmijët dhe në mesin e njerëzve me lëkurë të bardhë.

Më shumë se 10 mijë njerëz në Britani të Madhe preken nga melanoma çdo vit dhe 20 përqind e tyre i përkasin moshës 15 dhe 39 vjeç.

Ilaçi i ri i miratuar nga Komisioni Evropian, shpresohet të zgjasë jetën e pacientëve që kanë forma të pa-operueshme dhe të avancuara të melanomës.

Charlie Jones dhe e dashura e tij Louise Howard kane filluar të bëjnë plane paraprake për të ardhmen e tyre, duke përfshirë edhe martesën.

"Ky ilaç mund të na ndihmojë për për një të ardhme më të gjatë së bashku", thotë Louise.

Shkencëtarët që po punojnë në zbulimin e të panjohurave të sëmundjes së Alzajmerit janë të gëzuar nga dy studimet e fundit që ofrojnë njohuri të reja mbi përhapjen e sëmundjes përmes trurit.

Guy Eakin është nënpresident i Fondacionit Amerikan për Ndihmë Mjekësore, i cili ka ndihmuar në financimin e këtyre studimeve. Ai thotë se studimi ka zbuluar se përparimi i sëmundjes së alzajmerit varet nga transferimi jo normal i proteinës së trurit të njohur me emrin tau.

“Brenda trurit tonë, një qelizë mund të transferojë proteinën tau në një qelizë tjetër dhe pastaj qeliza tjetër sëmuret dhe transferon proteinën tau në një qelizë tjetër. Kjo fillon të shpjegojë zhvillimin e sëmundjes së Alzajmerit”.

Zoti Eakin thotë se të gjitha studimet nuk sjellin rezultate të reja, por akumulimi i gjetjeve nga shumë studime të mëparshme të Alzajmerit, ka bërë që të kuptohet më mirë mënyra se si kjo sëmundje e dëmtonë trurin.

“Sëmundja e Alzajmerit shkatërron indet dhe gradualisht përfshinë pjesën emocionale të trurit, mekanizmat tjerë të sensorëve dhe në fund dëmton kapacitetin e trurit”.

Një studim tjetër i rëndësishëm për sëmundjen e Alzajmerit nga Dr. William Jagust dhe kolegët e tij në universitetin Berkley në Kaliforni, ka gjetur se njerëzit të cilët merren me aktivitete të përditshme përfshirë lexim, shkrim dhe lojëra që nxisin trurin, zhvillojnë më pak qeliza që shkaktojnë sëmundjen e alzejmerit.

“Studimi ynë ka ardhur në përfundimin se ata që aktivizojnë trurin më shumë, kanë më pak amiloide në tru”.

Një studim tjetër tregon se depozitat e amiloideve mund të fillojnë të krijhohen në moshë të re e jo vetëm në moshë të vjetër, ashtu siç kanë besuar më parë studiuesit.

Dr. Brian Appleby nuk ka marrë pjesë në këtë studim, por ai trajton pacientët që vuajnë nga humbja e kujtesës në klinikën e Klivëllendit.

“Mund të bëhet diçka më herët në jetë për të parandaluar këtë proces”.

Dr. Francis Collins, drejtor i Institutit Kombëtar të Shëndetësisë, beson se studimet mbi sëmundjen e Alzajmerit po përparojnë, por ka ende shumë punë për t’u bërë para se kjo sëmundje të kuptohet plotësisht.

“Ne kemi një imazh molekular. Nuk dua të them se i kemi të gjitha elementet e duhura së bashku”.

Disa prej këtyre elementeve mund të gjenden në përbërësit e 50 deri 80 ilaçeve të krijuara për trajtimin e Alzajmerit të cilat janë duke u provuar. Shkencëtarët shpresojnë se këto ilaçe do të ngadalësojnë ose ndalojnë ecurinë e sëmundjes, në mënyrë që diagnoza me sëmundjen e alzajmerit të mos konsiderohet si një denim me vdekje.