Pse të zhgënjyer
Shkruar nga Zejdush Kastrati
N.T :Heq dorë nga dituria dhe nuk do të dish pë vuajtje !
(Lao-Tse)
Me protagonistin e këtij shkrimi për herë të parë u takova , aty rreth vitit 1987, në një ndejë në Prishtinë, përkatësishtë në një takim me rastin e promovimit të nje libri në një lokal hotelier.
Pata pasur rastin, që edhe më herët të lexoj shkrimet e tija në një revistë javore mjaftë të lexuar atë kohë, dhe të them të drejtën ,pasi që unë veproja si korespondent nga provinca, ia kisha lakmi edhe për temat që trajtonte , por edhe guximin dhe shkathtësinë për të kapur tema, që atë kohë, por edhe sot, mëndoj se benin bum ne opinionin kosovar.
Edhe në këtë takim rasti, më la përshtypje për njohuritë që dispononte , por dhe qëndrimin për rrjedhat aktuale të asaj kohe, dhe dorën në zemër, ia kisha zili, për pozicionimin e tij, shumë parimor, karshi atij realiteti që mbretronte atë kohë.
Nuk shkoi shumë kohë, dhe pikërishtë për shkak të këtyre qëndrimeve , fillimisht u diferencua nga pushteti i asaj kohe, e më vonë edhe u arrestua e vuajti disa vite burg.
Por, edhe nga burgu kur doli, si me shkrimet që publikonte herë pas here, ashtu edhe në takime me kolege e miqë , ishte ai i vjetri dhe nuk lente përshtypjen se ishte thyer moralisht, por gjithnjë, deklarohej, se do të bëhët mirë dhe se nuk ka solucion tjetër pos që Kosova do të fitoj.
Gjendjen materiale e kishte të vështirë ,por, pasi që pothuaj gati të gjithë kosovarët, për shkak të atij regjimi të egër ,ballafaqoheshin me skamje , andaj nuk ishte për tu habitur pse edhe Ai nuk kishte shtëpi, veturë apo bënte ndonjë jetë për tia pasur lakmi.
Banonte në një banesë private, me qira, në të dalë të Prishtinës ,dhe edhe martesen e pat ba të vonshme dhe edhe feminë e parë si prind, e përjetoi pas viteve të 9o ,përkatësisht në kohen kur Kosova qeverisej nga pushteti apsolut sërbë .
Deri me luftën e fundit, gjegjësishtë,me bombardimet e Nato-së, shumë shpesh takoheshim ,herë në Gjilan kur vinte tek të afërmit e tij, e herë- herë në Prishtinë, dhe nuk kam pasur rastin asnjëherë(po e përsërisë) asnjëherë, ta dëgjoj, duke u ankuar se pendohet për sakrificën, angazhimin dhe qëndrimin, (shumë parimor), që kishte treguar gjatë atyre viteve.
E vetmja gja, që mund të dallohej nga viti në vit, ishte se e kishte shtuar volumin e pirjes së duhanit,por edhe flokët kishin filluar të ndrronin ngjyrën.
Pas lufte, si gjithë kosovarët, ishte shumë optimistë.Pasi që, siq deklaronte edhe më herët , të vetmin zanat e dinte gazetarinë dhe krijimmtarinë letrare, ishte i bindur, se do ta gjente vehten dhe se do të stabilizohej ai vet, por edhe familja tani 5 antarëshe, dhe do të mund të gëzonte lirinë e shumëpritur.
Ia filloi punës në një medium, pastaj në një tjetër..., dhe për dhjetë vite nuk arriti ta gjejvehten dhe të adaptohet ,por gjithnjë i përbuzur dhe nëpërkëmbur, në radhë të parë i zhgënjyer me situatën e rëndë morale e politike që po përjetonte Kosova, besa edhe i zhgënjyer me shokë e miqë të dikurshëm, por edhe gjendjes së rëndë ekonomike në familje, alkoholi dhe jeta në kafene kishte filluar ti bëhëj rutinë dhe ushqim i përditshëm i tij.
Hiq më largë, se para disa ditësh, kur e takova në një lokal afër Fakultetit Juridik, pos zhgënjimit që më shfaqi për shumëcka që po ndodh në këtë Kosovë, befasia dhe ajo që ishte shumë shqetsuese, ishte rrefimi i tij, kur tha dicka që nuk e pata dëgjuar asnjëherë para vitit 2ooo, pra para lufte. Me beso më tha.
Unë për vehte nuk po brengosem fare.Ka shkuar e shumta dhe ka mbetur e pakta. Nuk po e ndiej vehten mirë edhe me shëndet dhe skam cka baj ma,por po me vjen keq për femijët e mijë të cilët nuk po kanë mundësi të gëzohen si të tjerët. Nuk po e them se po kam dëshirë, por prej zemrës së plastë, po e them se kisha dashur që fëmijët të më bëhën hajna. Ndoshta , vetëm të tillë, mund të krijojnë pasuri dhe të jetojnë e adaptohen në këtë realitet, në të cilin po jetojmë. Po e them, me bindje se kjo nuk mund ti ndodhë femijëve të mijë , sepse ata janë të edukauar në atë frymë , që edhe sot në këto kushte që po jetojnë, sikur të gjenin ndonjë euro në shkollë, do ta tregonin para mësuesit,në shtëpi para nanës, apo rrugë para policit.... , por jam shumë i brengosur për fatin e tyre ,andaj po shfryhem.
Nuk e kam menduar kurrë se Kosova dhe ata që e qeverisën këto 12 vite ,do të sjellin në këtë gjendje. Me keqardhje, po e them, se nuk po ia vlen edhe me shkrue e kritikue ma . Kot janë të gjitha si duket Kosova është vend i mallkuar..... Sdi pse ?!
Cka të thuhet e shkruhet më tepër.