Shkruar nga Bahri Bivolaku

Partia Demokratike e Kosovës, e themeluar në tetor të vitit 1999, ka një histori të rrugës së krijimit, zhvillimit dhe fuqizimit për të qenë aty ku është sot, mbase me qartësi konceptuale e që qetësisht të reformohet.

Është evidente se vlerat e anëtarësisë së kësaj partie shkojnë përtej këtij perceptimi të ngritur në publik për të, në të tashmen dhe të kaluarën politike.

Perceptimi i tillë negativ në këtë proces reforme duhet të evitohet dhe tejkalohet, ndryshe procesi zgjedhor nuk do të ketë efekt.

Në këtë rrugëtim, kjo parti duhet të ketë kujdes në aspektin programor të saj, ta kultivojë e begatojë, e mbi të gjitha ta ruajë koherencën e një identiteti të krijuar nga viti 1999 e këndej.

Reformimi më i mirë do të ishte kthimi tek anëtarësia më besnike e saj, e që e përbëjnë anëtarësia e dalë si fryt i veprimtarëve për lirinë e vendit dhe devotshmërinë për t’i shërbyer atij me nder.

Tek anëtarësia e gjerë e kësaj partie, pasi aty i gjen vlerat e reja të fshehura apo të mbuluara padrejtësisht, gjen devotshmërinë e anëtarësisë që politikën e shohin si art të administrimit të perspektivës së gjerë, si art të dijes për të djeshmën dhe të sotmën, apo i të nesërmes dhe të pasnesërmes.

Sot ish-ushtarët e lirisë që viti 1999 i zuri në moshën 18-19 vjeç, kanë ecur me dijen e fituar, siç kanë ecur shumë bij e bija të veprimtarëve dhe të tillëve u duhet hapësirë për veprim politik.

Sinergjia dhe komunikimi me të tillët në këtë mes çlirojmë energjitë krijuese të tyre dhe fare lehtë shndërrohen në potencial politik, apo vlerë të re politike. Politika e tillë padyshim që do të evoluon raportet e autoriteteve, anëtarësisë dhe qytetarëve në hapësirën publike. Në këtë rrugëtim të reformës dhe në qasje, pres që lidershipi i kësaj partie të zbresin më shpesh në bashkëbisedime, të komunikojnë me ta, për të gjitha proceset, në mënyrë që të tillët të kenë ndjenjën e proaktivitetit.

PDK-ja dhe konservatorizmi

Orientimi programor i PDK-së kah e djathta, përkatësisht konservatorizmi, nënkupton shumë më shumë energji që anëtarësia e saj e veçanërisht rinia të konceptojë e veprojë përkrah këtij ngjyrimi.

Në veprën e tij “Reflektime mbi Revolucionin në Francë”, shkrimtari dhe politikani irlandez, Edmnund Burke, shpreh neverinë e tij për pasionet turbulluese të revolucionarëve, të cilët i shikon si fanatikë ideologjikë të nxitur nga idealizmi dhe abstraksionet teorike për të lënë mënjanë gjithçka që ka ndodhur më parë.

Më vonë konservatorët këtë “parimin e ruajtjes” e shihnin frymëzim në veprimtarinë politike. Në një paragraf të Burkes mbi “shkencën e qeverisjes”, ai nxit rëndësinë e përvojë si virtytin suprem politik.

Edhe Abraham Lincoln përmend në thëniet e tij aspekte të filozofisë politike të konservatorizmit, të cilën e përkufizon si “bashkangjitje ndaj të vjetrës dhe të provuarës-kundër të resë dhe të paprovuares”.

Këto koncepte politike për të fituar në peshë dhe shërbyer si orientim programor duhet që nga bartësit e PDK-së të zbërthehen e qartësohen në praktikë me anëtarësinë e veçanërisht, rininë e saj. Tërësisht koncepti i konservatorizmit duhet thjeshtëzuar për të kuptuar e përfaqësuar, por gjithsesi si koherencë e një identiteti politik.

Nuk mund ta ftosh dikë për t’u bashkuar me ty pa e qartësuar në thelb idenë e cila është vetë kryefjala e bashkimit. Pra, duhet kuptuar se ideja i paraprinë formës e jo forma idesë, siç mëton të ndodhë shpeshherë. Realiteti ekzistues në Kosovë dhe konservatorizmi, kanë një distancë të theksuar në mes veti. Kjo distancë mund të zvogëlohet me dialog të vazhdueshëm.

PDK-ja dhe rinia

Rinia e PDK-së është në proces zgjedhor nga e cila do të duhej të dilte me objektiva të qarta politike për periudhën katërvjeçare, ndryshe humb kuptimin organizimi.

Kjo rini e pa hipoteka të së kaluarës në jetën politike mund të konsiderohen si engjuj që fisnikërojnë shoqërinë, jetën politike të saj, ata nuk pengohen e as lëndohen, atyre u duhet hapësira, pasi është koha e tyre në këtë Kosovën e re.

Është koha e vizionit, kreativitetit vyrtyteve dhe ndershmërisë, andaj këta engjuj politikë duhet ta pushtojnë hapësirën politike duke mos u vënë veshin mediokërve dhe atyre që fushë politike e konsiderojnë të kaluarën.

Kjo rini konsideroj se duhet të insistojë që me anë të çdo forme të lejuar të veprimit politik, që të arrihet konsensusi primar apo konsensusi mbi të gjithë të tjerët e që është ai për zhvillim ekonomik të vendit.

Rritja ekonomike në shkallën ekzituese nuk është e mjaftueshme për rininë dhe objektivat e saj, andaj duhet synuar për ta trefishuar atë në një afat të përcaktuar. Veprimi i tillë është domosdoshmëri për të ardhmen e vendit tonë, mirëqenien e rinisë sonë për të krijuar kushte për të qëndruar dhe shërbyer vendit.

Kjo rini duhet të vetë edukohet në frymën e konservatorizmit, në mënyrë që ta proklamojnë atë me dinjitet. Mekanzimi i tillë rinor duhet të ketë qartësi programore, objektivat katërvjeçare e që janë: rinia dhe pjesëmarrja aktive e saj në jetën politike publike, punësimi, vetëpunësimi dhe ndërmarrësia, strategjia nacionale për rininë në dekadën e tretë të lirisë, pjesëmarrja masive në edukimiun joformal dhe rolin e rinisë në krijimin e shërbimit shtetëror të vullnetarizmit.

Për rininë në politikë hapësira ka kuptim vetëm atëherë kur pushtohet e jo kur dhurohet. Pushtimi i hapësirës nënkupton aktivitet, kreacion e gjallëri, ndërsa, dhurimi i hapësirës, nënkupton se dëshirojmë një rini që iu gjasojnë petullave e pehlivanëve të politikës.