Lironi çlirimtarët
Shkruar nga Afërdita Topallaj
1.
Turp i shekullit , mëkat i madh
Akuzohën heronjet e gjallë
Bijt më të mirë që njeh Historija
Në fyt Kosovës i ngeci liria
2.
Shpirti thyhet, se përballon
Pëlcet guri,jo nuk duron
Syri lotin nuk e mban
Padrejtsinë kur e shikon
3.
Athua fund po merr bota
Këtë mekat si e mban toka!
Ai çë mbron pragun e tij
A bënë krim apo burrëri ?
4.
Përse heshtje Evropë katile
Kur Kosova ndizëj në flakë
Mbushej plot varre massive
Kur s’mbet pllëmbë pa u larë në gjak
5.
Kur në errësirë mbulohej nata
Pa yje dhe dritë të hëhës
Kur skuqej qielli me granata
Dridhej fëmija në bark të nënës
6.
Botë mos thuaj që si dëgjove
Britmat rrënqethse të fëmisë
Kur dhe qiellin e tronditi
Masakra e Abrisë
7.
Për masakrën e Poklekut
Ke mgyllë sytë a e ke parë ?
Pleq,gra,fëmijë t’pafajshëm
Si i digjte Shkau të gjallë
8.
A thua botë qenke vërbuar!
Nuk është parë e as dëgjuar
I pafajshmi rënd akuzohët
E fajtori qëndron kundruall
9.
Si dënohën Qlirimtarët
Gjë s,kërkuan veq t’jemi të lirë
Pse s’denohën horditë barbare
Për veprën e tyre të nxirë
10.
Gjëmë lëshon Qyqavica
Djemt më të mirë ku i ka Drenica?
Ku i kam shqipët e malit
Që ja zbardhën fytyrën Vatanit
11.
Thrret Samiun e Jahirin
Sylejmanin e Fadilin
Thrret Nexhatin e Zeqirin
Thrret Sahitin e Sabitin
12.
Ou ku jeni heronjtë e gjallë
Ju që kishit një ideal
Ju që mbrojtët ç’do pllëmbë t’ksaj toke
Me drejtësi nderë e moral
13.
Kush njollos nderin tuaj
Kush na’e vranë këtë pafajsi
Ai ska komb as nuk ka fe
S’meriton t’quhet njeri
14.
Gjith Drenica jep një mesazh
Në kupë të qiellit zëri jehon
Mi lironi Pëllumbat e mi
Se pëllumbi robëri nuk don
