Shkruar nga Bahri Bivolaku

Ca nga politikanë, por dhe ca opinionistë karshi zhvillimeve më të reja për dhe rreth Kosovës, po kërkojnë revolucion apo përmbysje e për t’i dhënë fund një politike me të cilën po ecën Kosova.

Nuk po flasim për qëndrime apo ndërrim rruge që kanë të bëjnë me vendosje të kufirit përcaktues se ku mbaron politika e fillon kriminaliteti, as të qartësimit për shtet ligjor, arsim e gjyqësi të pandikuar, nuk po flasim e ngrehim qëndrime politike as për mënyrën se si ta bëjmë vendin më të zhvilluar dhe me më shumë perspektivë, për çka edhe do të përputheshin qëndrimet me shtetet aleate të vendit.

Përmbysja po kërkohet karshi një rruge, të cilën aleatët tanë po e trasojnë si rrugë të vetme dhe të domosdoshme. Nëse për Kosovën rruga politike e trasuar nga qendrat politike si Viena (bisedimet para statusit), Brukseli (bisedimet pas statusit) dhe Vashingtoni (mbështetja për marrëveshjen finale),qenkan të gabuara, cila është rruga tjetër?

T’ua kthejmë shpinën aleatëve tanë dhe të ecim të vetëm, apo të kërkojmë ta ndjekim rrugën e Lindjes e të Moskës?

Të parën vështirë ta ndjekim, se në moshën që kemi, hapat nuk mund t’i ndjekim pa mbështetje, gjersa rruga e Lindjes apo Moskës është rrugë qorre dhe nuk na çon askund.

Dikush nga politika iracionale po kërkon përmbytje të rrugës së politikës Perëndimore, po kërkon diçka që populli ynë nuk e do, pasi në kurriz të vetin i ka sprovuar.

Folklori politik i ngritur nga veprimet populliste politike, shpeshherë i ka bërë dëmë proceseve politike për dhe rreth Kosovës.

Kujtojmë kohën e para pavarësisë kur kishim si objektiv standardet para statusit dhe këtu dështuam me ca veprime populliste në trazirat e marsit, e dëshmuam se ende jemi larg për të arritur standarde, me këtë edhe rezultoi plani i Ahtisarit dhe përkufizimet e vendosura.

Edhe sot në rrethanat ekzistuese, ky folklor mund të na dëmtojë. Shenjat e para vërehen. Politika Perëndimore siç di të përkdhel, di edhe të dënojë, aty nuk ka folklor, por ka pragmatizëm.