Shkruar nga Max Brym

Ende nuk mundem të besoj se shoku im, Astrit Dehari nuk është më gjallë. Qysh nga e shtuna në mbrëmje, kur lexova lajmin nga mediat kosovare rreth vdekjes së tij, zemra ime për pak sa nuk ndaloi se rrahuri.

Edhe në moshën 59 vjeçare, qenka e mundshme që njeriu të shpërthej në vaj. Astritin e njoha qysh nga viti 2008. Ai u rrit në një familje të arsimuar, mikpritëse dhe me patriotizëm të majtë. Babai i tij Avni Dehari, është një veteran i majtë i

lëvizjes kundër shovinizmit serb. Çfarë vuajtje duhet të përballojë familja e tij tashmë. Në vitin 2014 iu vdiq djali më i madh, Arbenori e tani edhe Astriti po ashtu. Para me shumë dy jave, vizitova Astritin në burgun e Prizrenit.

Ai me krijonte si gjithmonë përshtypjen e një djali të zgjuar dhe aspak depresiv. Përplot gaz me njoftoi se ai po lexon shumë dhe se nuk po dorëzohej para terrorit të regjimit. Krenarë, nëna dhe babai e vështronin atë.

Lidhur me shkaqet e vdekjes së tij, ka të dhëna të ndryshme nga regjimi. Astrit po qëndronte plotë pafajësi, ashtu si të tjerët në burg. Pikërisht një regjim terrorist e akuzonte atë për “terrorizëm”!

Dëshmi për këtë nuk ka madje edhe nga vetë gjykata e atij regjimi. Avokati mbrojtës i Astrit, Gent Beka ma konfirmoi po ashtu këtë, në një bisedë që e patëm të përbashkët. Astriti qëndroi gjithsej 68 ditë në burg.

Në Kosovë, ku qeveritarët milionerë i hedhin në burg njerëz si Astrit Dehari. Ata e kanë mbytur atë në mënyrë jo të drejtpërdrejtë, mirëpo edhe në mënyrë të drejtpërdrejtë tashmë.

Gjithçka çka ka ndodhur në burg iu nënshtrohet përgjegjësisë së këtyre institucioneve. Krejtësisht qesharake është pretendimi se Astriti ka marrë shumë barna apo ndoshta edhe drogë.

Kush i shpërndan barnat në burg? Familja me të drejtë kërkoi një autopsi nga pjesëmarrja e mjekëve, të cilët do të pëcaktoheshin nga vetë familja e Astriti.

 Astriti po studionte me shumë sukses mjekësinë. Në shumicën e rasteve nga vizitat e mija në familjen Dehari e gjeja Astritin duke studiuar libra të fushës së mjekësisë ose të politikës. Astriti ishte i njëjte si vëllai i tij i ndjerë, Aktivist i “Lëvizjes Vetëvendosje” (VV).

Një rol të veçantë ka luajturai edhe në lëvizjen studentore SKV: ai luftoi kundër taksave të studimeve, kundër privatizimit të arsimit dhe kundër rektorëve të korruptuar. Gjithmonë pranë aktiviteteve të ndryshme.

Shpeshherë ai përkthente ligjëratat e mia në Prishtinë. Ai fliste në mënyrë të jashtëzakonshme gjuhën shqipe dhe atë gjermane.

Astriti gjithmonë ishte për rezistencë masovike kundër varfërisë, papunësisë si dhe për konceptin e vetëvendosjes në Kosovë.

Ai ishte një mik i mirë i cili së fundi përkthej një libër timin nga gjuha gjermane në gjuhën shqipe. Librin e përfundoi në kompjuterin e tij në burg.

Tekstin do ta marrë, por Astriti ynë kurrë më nuk do të flas, as të qesh e as të luftojë në mënyrë politike.

 Çfarë humbje, çfarë vuajtje hijezon prezencën njerëzore. Trashëgimia e lënë nga Astriti duhet të zbatohet, për të drejtën shoqërore të barazisë në Kosovë dhe gjithkund në botë. Me duhet të ndalëm së shkruari tani.

Pata dëshirë të shkruaj edhe shumë përjetime të tjera, por tani nuk mundëm më. Unë po qaj. E ti Astrit ishe vetëm 26 vjeç.