Shkruar nga Islam Krasniqi

Dhjetori lavdishëm na gjeti të pikëlluar, dhe të skuqur nga turpi, sepse në 17 vjetorin e rënies se tyre Kosova po ngjan sikur në vitet e 90-ta, populli i pa punë, duke u munduar të bëjë zgjidhje nëpër  rrugët e Evropës.

Me 17 dhjetori  të vitit 1998 në kufirin shqiptar ranë në prit 140 çlirimtar, ku dyzet e një (41) mbetën mbi borë të shtrirë, për të mos vdekur kurrë, ku në mesin e tyre ishte edhe Komandanti Mujë Krasniqi.

Sot pas shtatëmbëdhjetë viteve varrezat e tyre kanë mbetur ashtu për mjerim, pa mbikëqyrje nga institucionet tona, pa i rregulluar, dhe pa bërë asgjë për veprën dhe sakrificën e tyre.

A nuk është turp për institucionet tona që të lajnë varrezat e dëshmorëve në Polac të\"Kodra e Dëshmorëve \" për gjynah, sikur të ishin varreza të armiqve, ku është krahu i luftës që gjithmonë e kërko votën në emër të tyre, në emër të dëshmorëve, në emër te sakrificës së luftës Çlirimtare, që të ngre zërin edhe për rregullimin e tyre sepse ata dhanë jetën që ne sot të  jetojmë të lirë.

Komandanti i UÇĶ-së Mujë Krasniqi-Kapuçi, ishte fytyra më emblematike e Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës, ishte ura lidhëse mesë Drenicës dhe Dukagjinit, ishte njëri prej tre anëtarëve që dolën publikisht në skenë në Lalushën e Drenicës Heroike dhe prezantuan UÇK-në.

Ky pishtar i Lirisë është Heroi i Kombit Shqiptar, por për dikë edhe mund të konsiderohet edhe si armik sepse që 16 vite varrezat ju kanë mbetur të pa rregulluara, Kulla që 12 vite ka filluar që të ndërtohet dhe ka mbetur në gjysmë, pa i interesuar askujt për këtë kullë dhe në përvjetorin e tij përdorin foto  sa për publicitet apo karrierë politike.

Mujë Krasniqi ja fali jetën kësaj toke së bashku me vëlla Alin dhe 140 ushtarët e brigadës së tij, ishte i plagosur tre herë radhazi, dhe ende pa e mbaruar shërimin ju bashkonte shokëve dhe ushtarëve të tij gjersa shkriu gurin e kufirit me gjakun e tij, që ishte vendosur padrejtësisht  në mes të Shqipërisë.

U harrua betimi dhe amaneti i tyre nga shokët që dikur u rreshtonin për krah të tyre, ku u betuan në flamurin \"Kuq e Zi\" për çlirimin dhe ribashkimin me shtetin amë Nënë Shqipërinë, por amaneti i tyre u harrua, u shkel gjaku i tyre, ju ndërrua flamuri me të cilin luftuan dhe tash e kanë pru gjendjen deri aty që për gjithçka të bisedohet me Serbinë!..

A  ishte betimi dhe ideali juaj që të bashkohemi me Shqipërinë apo të bisedoni me Serbin, por ata që u thirrën në krahun e luftës u verbuan nga  dynjaja, harruan qëllimin dhe  idealin e popullit shqiptar, Kosovën e  shpallën shtet  multietnike, ata që na  vranë ende po na  sundojnë, shokët e  idealit po kalbën nëpër burgje të vendit  që e  çliruan, me  akuza të Beogradit, vetëm që të njollosët  Ushtria  Çlirimtare e  Kosovës, ndërsa liderët  tanë heshtin para  kësaj masakre të ndërkombëtarëve në drejtësinë vendore.


Serbia  dikur  na  masakroj për të na  zhdukur nga  faqja e  dheut, tash po e  masakron drejtësinë e  vendit tonë përmes  agjentëve të saj, duke i dënuar  çlirimtaret dhe  udhëheqësia jonë po pajtohet  me  ketë mision të pa drejtësisë vetëm e  vetëm që të mos  zbulohen krimet e  pas  luftës së tyre. 

Ju e keni dhenë provimin, por ne  nuk ditëm të ju vlerësojmë, sepse ju shijuat pavdekësinë, ndërsa  ne shkelëm mbi gjakun tuaj, duke na mbyllur  sytë korrupsioni, karriera  dhe punët e liga.

Lavdi dëshmorëve të Kombit, Lavdi Heronjve të Lirisë !..