Dy fjalë për Skënderbeun
Shkruar nga Ilmi Rexhepi
I dërguari a.s. ka thënë: "Unë jam i dërguar, jo gënjeshtar, jam pinjoll i Abdulmutalibit!"
Abdulmutalibi nuk ka qenë mysliman e i Dërguari a.s. është krenuar me të. Pra, nuk ndalohet të krenohesh me të parët e tu, për virtytet e tyre, në shërbim të qëllimeve të mira, edhe nëse ata nuk kanë qenë myslimanë! Këtë e thonë dijetarë të fesë përfshirë dhe Ibën Tejmijen.
Skënderbeut, brenda shqiptarisë, nuk i jep rëndësinë që ka përkatësia e tij katolike (ndonëse ka edhe versione se ka vdekur si mysliman, bektashi, ortodoks), por fakti se merret si i pari që ka thirrur për bashkim. Pikërisht kjo që ka thirrur për bashkim e bën të parrëzueshëm.
Te figura e Skënderbeut, thirrja e tij për bashkim është thelbësore, kundërvënia ndaj turqve është aksidentale, rastësore.
Të mos e pranosh Skënderbeun për figurë kombëtare do të thotë doemos se je kundër projektit të Rilindjes dhe kundër Lidhjes së Prizrenit.
Po t'i jepte gjë vlerë brenda shqiptarisë perkatësia e tij fetare, komunizmi do ta shpërfillte.
Ideja për "dekonstruktimin" e figurës së Skënderbeut nuk buron nga feja, por nga albanofobia, kosovarizmi, historianët e mbimençur...
Masat fetare, po, për zbehjen e figurës së Skënderbeut janë ndikuar dhe mund të ndikohen nga: Munesa e gjallërisë së ideve kombëtare.
Nëse në sferën publike figura e Skënderbeut keqpërdoret duke iu kundërvënë njërës fe në favor të tjetrës, duke iu kundërvënë miqësisë me një shtet në favor të miqësisë me shtete të tjera.