Shkruar nga Islam Krasniqi

Si erdhi kjo kohë ku të paditurit krenohën për mos dijën e tyre,  padituria rritët, krenaria shtohët  dhe  pastaj  shëndrrohët në injorancë, ku humbë ndergjegjëja, vdesë dhimbja për të tjerët, veprat që i bëjm nuk i bejmë që të jemi njërz të ndershëm por njërz të suksesëshem, çdo herë e  kërkojmë vetëm suksesin, por jo edhe  vlerën.

Vallë nga erdhi e  gjithë kjo padrejtësi ndaj vetëvetës, ndajë popullitë më kulturë dhe  moral më të shëndosh në Europë dhe  më  gjërë, nga erdhi kjo sëmundje që ka filluar ta shkatërroj një shoqëri të pastër dhe të shëndosh moralishtë, çka po ndodh më këtë popull të vuajtur më  shekuj që i ka  kapluar ky intëres përvetësues në mëndjën e tyre, që për veprimet dhe  punët  që i bejnë në vëndë që të turpërohën ata krenohën për to, apo ndoshta edhe  mendojmë që kjo është demokraci, ku morali ka ra në pikën zero, nuk mund ti dallosh njërzit së për  ku janë nisur “ në shkollë, në punë apo në ndonjë mbrëmje argëtuëse”, kjo është një sëmundje që ka filluar ta  shkatërroj një shoqëri të tërë, që nga  familja, çerdhët, shkollat, instutucionet, që ka ardhur si pasojë e një tranzicionit që po kalojnë vëndet e Ballkanit.

E vërtetë që ne nuk ndjejmë dhimbje  për mos dijën tonë, edhe  pse është e  dhimbshme por dhimbjën do ta ndjejnë ata që do të vinë pas neshë, që do të shërbehën me këtë sistem të injorancës, ku liderët tanë fatin e shtetit dhe të popullit e barazon më fatin e  vet politik, çdo kush që ka  mëndim apo qëndrim të kundërt e  konsidërojn armik dhe  kanë dëshirë ti prim karnavalit të gjatë më mosdijën e tyre, ti ndjekësh pas është njësoj sikur të futëmi në një lum të trubullt pa ditur qe të notojmë.

Ku mbetën ata kandilat ndriçuës që ushqeninë popullin më diturinë e tyre në kohrat më të vështira, ku mbetën ata pionerat të levizjës kombëtare shqipëtare, që e levizën kohën më  idetë e tyrë, që ti vemë në ballë të shtetit tonë që të nisëmi rrugës drejtë BE-së, të shkojmë atje ku e  kemi qëllimin, e mos ti mbyllim sytë duke  pranuar  ligje që si praktikojn as në vëndet e tyre shumica  prej vëndëve të BE-së, ligje që e shkatërrojn rininë tonë, po lë ti zgjedhim ato më të mirat, që janë në dobi të qytëtarve tanë.

Fakti qëndron së më  këtë sistem nuk do të mund të shkojmë askund, më  këta  liderë qe nuk dinë të respektojnë ligjin nuk mundë të arrijmë në pikën e duhur, andaj këtijë pouplli i duhën njërz të ndershëm, intelektual që e respektojnë rëndin dhe ligjin, që kanë një ndergjegjëje të pastër dhe të shëndosh, siç thoshte Sokrati “ Ligjët për  mua janë nënë dhe baba”.

Padituria është shafqur pothuajse çdo kundë, dukë filluar  që nga çerdhët, shkollat, universitetët, instutucionët e  deri në pa fundësi, ndoshta  ne  nuk mundë të ndiejmë dhimbje në kurrizin tonë , por  pasojat do i pesojnë gjeneratatë pas neshë, andaj kërkon shërim kjo sëmundje  sa  me  parë, e shërimi i sajë bëhet vetëm duke e thënë të vërtetën, dukë e  hequr  perdën nga  sytë që na  errëson dritën dhe nuk shohim asgjë.

 Diturinë e  kemi për obligim që ta  kërkojm, së ajo është vetë ndergjegjja e përsonit për të zotëruar një profesjonë pastër  dhe rrjedhëshëm, e  jo dukë mashtruar,  lajthitur, shantazhuar, duhët  që ti pranojm kritikat, vërejtjët sepse  jemi njërz dhe  gabimët janë njërzore, askush nuk ka lindur i përkryër, aty ku nuk dimë, duhët të pyësim, jo të bëjm ekspermente të rrezikshme, është pyetur një njëri i mënçur: \"Si është e mundur që di mbi gjithçka” ?! Përgjigjeja ishte “ Nuk kam pasur kurrë frikë ose marre (turp) të pyes gjithçka që nuk dija”.